مقداد پس از دفن حضرت فاطمه ^{عليها السلام} که مورد حمله

آن ملعون قرار گرفت، به او گفت: دختر رسول خدا ^{صلوات الله عليه}

از دنیا رفت در حالی که خون از پهلوی او جاری بود به سبب

ضربه شمشیر و تازیانه ای که شما بر او زدید.

کامل بهایی ص314؛ مأساة الزهرا ج2 ص175

مِن بعد انیس آسمان باش ای خاک

با شیون و اشک همزبان باش ای خاک

پهلوش شکسته، بازویش مجروح است

با یاس بهشت مھربان باش ای خاک

***

هنگامی که مراسم تکفین پایان یافت، علی ^{عليه السلام} ، سلمان، عمار یاسر، ابوذر، مقداد و ... و عده ای از بنی هاشم بر پیکر زهرا ^{عليها السلام} نماز گزاردند. سپس تابوت او را به دوش گرفته و به سوی قبر معینی که از قبل حفر شده بود بردند. علی ^{عليه السلام} داخل قبر شد و بدن فاطمه را در لحد قرار داد و صورتش را روی خاک گذاشت و فرمود: ای زمین! امانت خود را به تو سپردم... .

جلاء العیون ص279، فاطمه زهرا از ولادت تا شهادت ص602

افسوس خزان شده بهارم ، عید‌م

گفتم که فراق را نبينم ديدم

تابوت تو را به روی دوشم بردم

آمد به سرم از آنچه می ترسیدم

***

وقتی امیرالمومنین ^{عليه السلام} فاطمه ^{عليها السلام} را دفن کرد، اشک از چشمان مبارکش جاری شد. در همین موقع بود که رو به سوی قبر پیغمبر ^{صلوات الله عليه} نمود و عرضه داشت: اى رسول خدا! از فراق دختر برگزیده تو صبر و شكیبایى من قلیل و اندك شده، قدرت من از دورى برترین زنان فاطمه ضعیف گردید، ولى براى مقاومت تأسى نمودن به تو موجب تسلیت من خواهد شد انّا للَّه و انّا الیه‏ راجعون.

زندگانى حضرت زهرا (ترجمه ج43بحار) ص 635

در شیون و ناله و خروشم زهرا

خونبار، دو چشم گریه پوشم زهرا

دیدی که گذاشت جور این قوم آخر

تابوت تو را به روی دوشم زهرا

***

امام باقر ^{عليه السلام} فرمود: حضرت فاطمه ^{عليها السلام} هنگام وصیت به امام علی ^{عليه السلام} گفت: پدرم در آستانه رحلت به من خبر داد که من نخستین فرد از خاندانش هستم که جهان را بدرود گفته و به آن حضرت خواهم پیوست، اینک هنگامه آن فرا رسیده است. از این رو در برابر خواست خدا شکیبایی پیشه ساز و به داوری او خشنود باش.

بیت الاحزان ص142

اندوه ‌فراق ، غربتي ديرين است

پيشاني صبر بعد تو پُر چين است

از قد شکسته علي روشن شد

تابوت سبک ولی ‌غمت سنگين ا‌ست

***

فاطمه زهرا ^{عليها السلام} به مولاعلی ^{عليه السلام} چنین وصیت فرمود:

أُوصِیكَ أَن لا یشهَدَ أَحَدٌ جِنَازَتِی مِن هَؤُلَاءِ الَّذِینَ ظَلَمُونِی وَ أَخَذُوا حَقِّی فَإِنَّهُم عَدُوِّی وَ عَدُوُّ رَسُولِ اللَّهِ؛ مبادا احدى از این گروهى كه در حقّ من ظلم روا داشتند و حقّ مرا غصب كردند براى تشییع جنازه‏ام حاضر شوند! زیرا ایشان دشمن من و دشمن رسول خدا مى‏باشند.

بحارالانوار ج43 ص192

این تربت بی نشانه راز من و توست

هم ناله‌ي این سوز و گداز من و توست

بر دوش ببر شبانه زهرا را ، این

فریاد بلند ا‌عتر‌ا‌ض ‌من و توست

***

آن گاه که مولا علی ^{عليه السلام} از غسل حضرت زهرا ^{عليها السلام} فارغ شد گریان بیرون آمد. پرسیدند چرا گریه می کنی؟ آیا از فراق زهراست؟ فرمود: فما یبکینی الا اثر سیاط بجسمها اسودّ کانّه نیل، فهکذا تحشر یوم القیامة و تلقی الله؛ نه آنچه مرا به گریه آورده اثر تازیانه ها بر جسم زهراست که همچون نیل کبود شده است. قیامت نیز چنین محشور می شود و به ملاقات خدا می‌رود.

مصائب الائمه ص127

ای قوم ‌مرامتان ریا و حسد ‌ا‌ست

بیداد و عداوت ‌شما ‌بی عدد است

در محکمه عدل الهی بي شک

این روی کبود روز ‌محشر سند است